مقایسه دیدگاه بیماران و اعضای هیأت علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل در خصوص بیمارمحوری در ارتباط پزشک و بیمار با استفاده از پرسشنامه PPOS

سابقه و هدف: مهارتهای ارتباطی مؤثر با افزایش رضایت پزشک و بیمار پیوند محکمی دارد که موجب دستاوردهای مثبت بهداشتی- درمانی برای بیمار میشود. پزشک محور و بیمار محور دو سبک عمده طبابت می باشند. این مطالعه به منظور مقایسه دیدگاه بیماران و اعضاء هیأت علمی بالینی دانشگاه علوم پزشکی بابل، در خصوص بیمار محوری در ارتباط پزشک و بیمار انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 72 عضو هیأت علمی بالینی دانشکده پزشکی و 72 بیمار که به روش نمونه گیری سهمیه ای و تصادفی انتخاب شدند، در بیمارستانهای آموزشی تخصصی و فوق تخصصی دانشگاه علوم پزشکی بابل، در سال تحصیلی 88-1387 انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استانداردPPOS (Patient-Practitioner Orientation Scale) که نمره کلی آن، بیمار محور (6 نمره) تا پزشک محور (1 نمره) را شامل می شد، جمع آوری و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره مراقبت (caring) اعضای هیأت علمی بالینی 48/0±72/3، تسهیم (sharing) آنان 62/0±10/3 و نمره کل 49/0±41/3 بوده است. میانگین نمره caring بیماران 53/0±87/3، sharing آنان 94/0±45/3 و نمره کل 57/0±66/3 بوده است. بین دیدگاه اعضای هیأت علمی بالینی و بیماران تفاوت معنی داری در زیر واحد sharing (شش هزارم=p) و نمره کلی P‏POS (هشت هزارم=p) وجود داشت اما تفاوت زیر واحد caring معنی دار نبود (068/0=p).نتیجه گیری: در مجموع بیماران بیمارمحورتر بودند. بر اساس این مطالعه، با توجه به تفاوت دیدگاه اعضای هیأت علمی بالینی و بیماران، برگزاری کارگاههای مهارتهای ارتباطی پزشک و بیمار برای اعضاء هیأت علمی بالینی پیشنهاد می گردد تا با آموزش مناسب پزشکان، پاسخگویی به خواست اجتماعی برای تغییر در نوع رابطه پزشک و بیمار محقق گردد.